انسان سالم، آدمی است که قلب پاکی دارد. مردمان دل پاک برای همه انسان ها و بندگان خدا خوشحالی و خوشبختی را می خواهند. تردیدی در خوشبختی آنان ندارند و با خوشبینی، آرزوی عاقبت به خیری و پیری همراه با یار را دارند. موجودی که قلبش از حسادت، غرورکاذب، طمع، قدرت طلبی، بی رحمی و… تیره و کدر گشته است، هرگز برای هیچ موجود زنده دیگری آرزوی سعادت را ندارد. با وجود آن که نه تنها آن موجود هرگز به او آسیب نمی رساند، بلکه گاها به او سود می رساند. این گونه افراد هرگز از زندگی معنوی خود سود نمی برند.

همچنین عقیده دارم انسان ها در یکی از دو سرشت مادی و معنوی رشد می یابند. آنانی که در پایه مادی هستند، به دنبال موضع های مادی خود تمام دل های پاک را زیر پا می گزارند و هرگز از معنویت ارضاء نمی شوند. و آنانی که به دنبال معنویت هستند هرگز نمی خواهند به مادیات دست پیدا کنند و دل های پاک را به دست می آورند.

باید توجه شود که موضوعات مادی، تنها پول و مشتقاتش نیست. سکس یک عمل مادی است. رسیدن به قدرت و قدرت نمایی کردن به پایین دست خود، مادی است. تلاش برای نمایش خیرخواهی و غیبت کردن، مادی است. با کوباندن دیگران خود را به بالاکشیدن (چه در گفتار و چه در عمل)، مادی است. و رفتار غیر مادی نیز، دوست داشتن، خیردیگری را خواستند، تلاش و کردار ِ آزار نرساندن به دیگران، له نکردن دیگران برای رسیدن به مادیات و… است.

مادیات و دست یابی آن مادامی بد نیست که انسانی معنوی گرا باشی. هرگز خودت را وقف انسان های مادی سوءاستفاده گر نکنی و تمام غم های انسان های معنوی گرای را به دوش نکشی.

تمام این ایده لوژی گویی هایم برای این بود که:

از تمام کسانی که به من و مهرشادم لطف داشتند و در معنویت برایمان سعادت و خوشبختی را خواستار بودند تشکر ویژه ای داشته باشم.

و ابته برای آنانی که نگاه کدر به زندگی ما کردند، آرزوی معنویت و لذت بردن از روح انسانیت را دارم.

وقتی چشمام رو باز کردم، دیدم توی یه خونه کوچیکم. بهم گفتن آدم های بیرون خونه نباید بفهمن من توی اون خونه زندگی می کنم. آخه تو منطقه ما اگه بفهمند اهل اون خونه هستی، اعدامت می کنند. نمی خواستم تو اون خونه باشم. اولش سعی کردم اسباب کشی کنم اما بعد فهمیدم همیشه مجبورم همینجا زندگی کنم، کنار این هم خونه ای هام! وقتی بیشتر بزرگ شدم دیدم من از آدم های بیرون خونه آدم ترم. دیدم من از همه احساساتی ترم. بعد دیدم چقدر تو این خونه، تو این زندگی، تو این لایف بهم خوش میگذره.

اما با وجود اینکه دادش داشتم و دوست های خوب، خلی تنها بودم. گفتم توی خونه رو دنبال گل رز بگردم. می دونستم یک گل رزسفید توی این خونه هست که اگه هر کسی به دستش بیاره می تونه تا آخر عمرش از تنهایی دربیاد. می گفتند تنها گلی یه که خاراش تو رو نوازش می کنه و بوی اون تو رو مست و خراب خودش. پس رفتم تا پیداش کنم.

از پزیرایی شروع کردم. اونجا گل های خوشگل زیادی بودند، اما هیچ کدوم بوی خوبی نمیدادند. همه دنبال رنگ دونه بودند تا سرخی برگ هاشون بیشتر بشه. اونا که ساده نبودند مثل رز سفید… . 

رفتم توی حال. گل های اونجا همش در حال گرد افشانی بودند. از این گل به اون گل می پریدند و با هم حال می کردند. من که یه دونه وفادار تا آخر می خواستم… .

رفتم توی آشبسخونه. گل های خوبی بودند اما همش داشتند باهم غیبت بقیه گل ها رو می کردند. اینجور گل ها هرکسی رو تو جمعشون راه نمیدن. من که دنبال صمیمی ات بودم.

نفس نفس میزدم. آخه کل خونه رو گشته بودم. اما یه هو یه صدای خوشگل گفت: «میای آبم بدی؟ من تشنمه… .» گوشام رو تیز کردم تا ببینم اون کجای خونه است. پرسیدم: «تو کجایی» گفت: «اینجام… اینجا…». رفتم به سمت صدا. گفتم: «اسمت چیه؟» گفت: «من مهرشادم. همیشه تو رو میدیدم اما تو توجه به من نداشتی. صدا از پشت پرده آبی آسمونی می اومد که مانع نور به خونه شده بود. پرده رو زدم کنار. جای عجیبی بود. یک گل سفید رنگ هم اونجا بود. از گله پرسیدم: «تو رز سفید رنگی؟ من چقدر کور بودم که تو رو ندیدم. اینجا کجاست؟» جواب شنیدم: حیاط خلوت.

با سلام و احترام، نسبت به گزارش مورخ 18ژوئن مطابق با جمعه 28خرداد89، سوالاتی از سوی دوستان همحس مان به وجود آمد. برای یافتن پاسخ و میزان درستی خبر با لینک هایمان در ساری و اطراف ارتباط گرفته شد اما هیچ کدام رضا و علیرضایی را نمی شناختند.

با توجه به سوالات بسیار زیادی که از این گزارش به وجود آمده، درخواست می شود اطلاعات دقیق تر و حداقل نام وکیل یا وکیل تسخیری آن دو را بیان بدارید تا دوستانی که درخود قابلیتی برای نجات این دو زوج همجنسگرای ایرانی می بینند، بتوانند کمکی کرده باشند.

با توجه به زندگی مشترک و ارتباط پاک عاطفی که از متن گزارش محترم بر آمده است، ضروری است اقدام های مناسب برای جلوگیری از محکومیت حتی یک ضربه شلاق آنها صورت گیرد. درصورتی که آن سازمان چنین رفتاری را در گذشته از حاکمیت سراغ دارد که به خانه یک زوج همجنسگرا هجوم برده اند و آنها را دستگیر کرده باشند، به اطلاع ما نیز برسانند.

اگرچه همچنان این سوال باقی می ماند که چگونه حاکمیت نظام اقدام به معافی هموسکسوال نظام وظیفه می کند بدون آنکه معاف شونده مورد آزاری قرار گیرد و همان نظام به خانه یک زوج هجوم می برد و احتمالا حکم اعدام برای آنها می برد.

امید است تا سازمان با احساس مسئولیت از عاشق کشی دگرباشان اقداماتی را برای جلوگیری از این عمل انجام دهد.

شایان