دیشب در برنامه ورزش از «نگاه دو»، پیمان یوسفی مجری برنامه به مناسبت درگذشت مادر دکتر ظریف، به ایشان و خانواده‌اش تسلیت گفت. این مجری از توصیف ِ «وزیر امور خارجه‌مون» استفاده کرد و ایشان را محبوب خواند. همین طور در پست‌های فیسبوک دکتر ظریف بسیاری از کاربران کامنت‌های تسلیت خود را داده‌اند. حتی آلن ایر سخنگوی فارسی زبان ِ وزارت امور خارجه آمریکا نیز در پیامی که با «انا‌لله و انا الیه راجعون» آغاز می‌شد، «برای خانواده محترمشان صبر جمیل مسئلت» کرد.

هر چه بیشتر می‌گذرد محمد جواد ظریف محبوب‌تر می‌شود و در صورت حل مساله هسته‌ای این وزیر امور خارجه به یکی از خوش اقبال‌ترین سیاست‌مداران ِ ایرانی تبدیل می‌شود. سیاست‌مدارنی همچون سید محمد خاتمی و هاشمی رفسنجانی که از پایگاه اجتماعی شخصی برخورداند. اگر چه تا انتخابات بهار 1400 بسیار مانده اما یکی از گذینه‌ها در صورت سلامت جسمی، دکتر ظریف است. باید دید ایشان مایل به ریاست بر جمهوری اسلامی ایران هستند؟

پیوست به پست: هشتمین شماره از مجله اقلیت منتشر شد:

خارج از پست: زندگی من در زمستان، تکرار اود کردن دو قطبی توست!

1. اعتراف می‌کنم هر سال اعترافاتی برای گفتن داشتم که آنها را نگفتم. اعترافاتی که «گره» خورده بود به دیگران و دیگر اعتراف یک شخص نبود تا بیان کنم اما اعتراف من نیز بود که شاید باید بیان می‌کردم. برای این از همه معذرت می‌خواهم و خواهش می‌کنم من را بخاطر تمام اعتراف‌هایی که داشتم و نکردم ببخشید.
2. اعتراف میکنم این روزها و ماه‌ها یک دروغ‌گوی کثیفم. کسی که زندگی‌اش روی دروغ گفتن به دیگران می‌گذره در حالی که برای راست گفتن تا دیروز مبارزه می‌کردم. ارزش راستگویی رو یک وظیفه انسانی می‌دونستم و نه یک برتری اخلاقی. از نظر من هنوز راستگویی و به اصلاح بی‌شیله‌پیله بودن یک ضرورت انسانی است. از خدا می‌خوام در درجه‌ی اول توان عبور از این فصل تاریک زندگیم رو به من بده و در نهایت به سرعت این دوره‌ی خودخواسته و سیاه رو از سر من بگذارنه.
3. دوست دارم با چند تا از دوستان قدیمی ارتباط بگیرم اما شرایط‌ام به شکلی‌ست که چنین امکانی ندارم. دوست دارم رابطه‌ام با این دوستان مانند روزهای گذشته باشد اما یک خصلت بد در آنها و رفتن مسیر نادرستی از من شرایطم رو به شکلی رقم زده که نمی‌توانم خودم باشم. همین جا تاکید میکنم: لعنت بر کسی که خودش را برای رفیق‌اش می‌گیرد، لعنت بر کسی که معرفت را از یاد می‌برد، لعنت بر کسی که خواست پسر یا دختری باحال و مهربان را برای برقرای ارتباط ناکام می‌گذارد و لعنت بر من، من ِ بی‌معرفت که نمی‌توانم به چند دوست زنگ بزنم و فقط و فقط و فقط احوال آنها را بپرسم.
4. اعتراف می‌کنم نسبت به بعضی از رفتارهای گذشته‌ام بیزارم و دوست دارم به گذشته برگردم و آنها را تغییر دهم. به خاطر هیجانات رفتاری که به من منتقل شد یا به اصلاح «جوگیر» شدم رفتارهایی کردم که در برخی مواقع آسیب‌هایی به افراد رسید. البته می‌توانم بگویم هیجانات منابع به اصلاح «جودهنده» را در برخی مواقع کنترل کردم و شاید این بخشی از آسیب‌ها را جبران کرده باشد اما وای به روزی که آسیبی به کسی برسانی که جبران ناپذیر باشد.
5. اعتراف میکنم دوست دارم نبخشم، برای قلب شکسته‌ام، برای روح درد کشیده‌ام، برای خیسی بالشتم، برای دل ِ تنگ‌ام، برای همه‌ی سختی‌هایی که لیاقتم نبود و کشیدم دوست دارم نبخشم، نفرین کنم، فحش بدهم، کتک بزنم، به قتل برسانم و خودم را پس از آن از بین ببرم. ای‌کاش می‌توانستم نبخشم و همه‌ی این‌ها را بکنم.

همه‌ی وبلاگ‌نویسان دگرباش را به این بازی ِ قدیمی وبلاگی دعوت می‌کنم. 5 اعتراف بکنید که در طول یک سال اخیر جایی نگفته‌اید و پس از آن پنج نفر را دعوت کنید.

پیوست به پست: مست بگو، راست بگو، تا شب یلداست بگو

http://www.radiojavan.com/mp3s/mp3/Mazyar-Fallahi-Yalda

خارج از پست: اگر زنده موندم سال آینده پنج اعتراف خیلی بزرگ می‌کنم.