پس از پایان بازی ایران و صربستان با توجه به وضعیت جدول، تیم ملی والیبال ایران منتظر تعیین و تکلیف دو بازی برای صعود بود. با توجه به پیچیدگی فداراسیون جهانی والیبال برای جدول گروهی بازی‌ها، اما و اگرهای بسیاری برای صعود تیم ملی مطرح می‌شد. از بین دو بازی آمریکا با آرژانتین و لهستان با فرانسه باید نتیجه‌ای به سود ایران رقم می‌خورد. در شامگاه یک‌شنبه اولین بازی پس از پایان بازی تیم ملی بین آمریکا و آرژانتین بود. با توجه به پیچیدگی بازی لهستان که تنها باید با نتیجه سه بر صفر شکست می‌خورد و از طرفی لهستان قوی‌تر از رقیب‌اش فرانسه بود، هوادارن و دنبال کنندگان والیبال شور و هیجان بالایی برای بازی لهستان و آرژانتین داشتند. این بازی پایا پای به ست پنجم رفت و مانند هر ست ِ پنجم دیگری اوج هیجان و استرس را برای هوادران داشت. در شبکه اجتماعی توییتر، تایم‌لاین فارسی پر بود از خبر لحظه به لحظهی نتیجه بازی و بیان احساسات نسبت به پیروزی تیم ملی کشورمون. مردم در توییت‌های‌شان از سرمربی سابق تیم ملی که حالا سرمربی آرژانتین بود می‌خواستند بار دیگر باعث موفقیت چشمگیر تیم ملی بشود و آمریکا را شکست دهد. تایم‌لاین والیبالی توییتر فارسی موجی از هیجان و استرس در برابر نتیجه بازی بود که در نهایت در عدد 15 بر 11 به سود شاگردان آرژانتینی ولاسکو به پایان رسید.
ساعتی قبل از این بازی و قطعی شدن صعود تیم ملی والیبال به مرحله بعدی رقابت‌های جهانی، حمید سوریان با دریافت ششمین طلای جهانی به همراه تک طلای المپیک‌اش از سوی رسانه‌ها به عنوان پر افتخارترین ورزشکار تاریخ ایران معرفی شد. اگرچه هادی ساعی با داشتن دو طلای جهانی و یک نقره و یک برنز، دو مدال طلای المپیک و یک برنز دارد و همین طور جهان پهلوان تختی نیز یک طلا و دو نقره المپیک در کنار دو طلا و دو نقره جهانی در کارنامه خود ثبت کرده اما رسانه‌های امروز ورزشی و حتی سیاسی داخلی و خارجی عنوان پر افتخارترین ورزشکار تاریخ ایران را به سوریانی دادند که تنها یک مدال طلا از رقابت‌های المپیک دریافت کرده. همه ما می‌دانیم ارزش مدال المپیک از مسابقات جهانی چقدر بالاتر است و با این دانش باید در نام‌گذاری سوریان به عنوان پر افتخارترین وزشکار تاریخ کشور کمی شک کرد.
به نظر می‌رسد رسم است در ایران هر وقت کاری گروهی شکل می‌گیرد یا شکست می‌خورد می‌گویند، ما ایرانی‌ها کار گروهی بلد نیستیم. یکی از بهترین مثال‌ها برای تایید این کار نتایج تیم‌های گروهی در مقابل تیم‌های انفرادی ورزشی کشور است. برای مثال در گذشته موفقیت‌های کشتی، وزنه‌برداری و تکواند را در مقابل شکست‌های فوتبال، والیبال و بسکتبال قرار می‌دادند و نتیجه به درستی نشان دهنده‌ی همین حرف بود. اما امروز با پیشرفت تیم ملی بسکتبال و به ویژه والیبال، کمی در بیان این نظریه با چنین مثال‌هایی دچار مشکل شدیم! تیم ملی والیبال با برنامه و به دور از حاشیه در کنار سایر ورزش‌ها خودش را بالا کشید و سعی کرد به هدف‌گذاری‌هایش برسد. در این راه از متخصصات خارجی استفاده کرد و این روش مورد توجه همه‌گان نیز قرار گرفت. وقتی کیروش و ولاسکو سر مربی بودن، فدراسیون بسکتبال کشور از انتخاب سرمربی با کیفیت این سرمربیان خبر می‌داد. من نمی‌دانم چه زمانی به متخصص خارجی نیاز نداریم و چه شکلی می‌توانیم با توان مدیریت داخلی یک تیم داخلی را به موفقیت در سطح جهانی برسانیم اما این در زمانه ما کاملا مشخص است که موفقیت گروهی ایرانیان نیاز به یک رهبر و مدیر کار بلد دارد که لزوما قرار نیست ایرانی یا غیر ایرانی باشد. ما کار گروهی را بلد نیستیم اما قرار نیست هرگز یاد نگیریم. باید متخصص و فرد کاربلدی را برای آموزش و یادگیری کار گروهی در هر تخصصی داشته باشیم تا در مسیر موفقیت به اهداف ارزشمندی برسیم.
موفقی‌های چشمگیر سوریان حتما ارزشمند و موجب افتخار است اما در حوزه رسانه موفقیت‌های یک نابغه در مقابل یک تیم از بهترین‌های آن رشته، اگر در درجه دوم نباشد حداقل بهتر است در درجه اول هم نباشد و برابر به آن‌ها پرداخته شود. در سایت‌های آنلاین، بخش‌های خبری و حتی صفحه یک روزنامه‌ها شما بیشتر توجه به تک ستازه و یک قهرمان را می‌بینید در حالی که موفقیت تیم ملی والیبال برای در جمع 6تیم برتر جهان قرار گرفتن واقعا اهمیت بیشتری دارد. شاید عدم توجه اصحاب رسانه به موفقیت‌های گروهی و بالا بردن تک ستاره‌ها در رسانه‌های‌شان یکی از دلایل شکست کار گروهی در کشور باشد. در هر حال آنچه که در شبکه‌های اجتماعی بیشتر از رسانه‌ها اهمیت داشت، تیم ملی والیبال و صعود این تیم به مرحله بعدی بود. امیدوارم از این پس به موفقیت‌های گروهی بیشتر از موفقیت‌های انفرادی توجه شود.
پیوست به پست: فیلم شادی تیم ملی پس از قطعی شدن صعود آن‌ها به مرحله یک ششم نهایی
خارج از پست: بالاخره یک مطلب ورزشی نوشتم.
